Pod takim tytułem Polonia Węgierska (2008/148, niestety nie udało mi się jej znaleźć w internecie, akurat tego numeru nie ma, kiepski skan do załadowania tu) publikuje intrygujący artykuł Stanisława M. Jankowskiego na temat wojennej broszury pt Kto są Węgrzy i jak się z nimi porozumieć wydanej w podziemiu.
Broszura, napisana prawdopodobnie przez Adorjana Divelyego, lektora języka węgierskiego i wykładowcy historii Węgier na UW w latach 1922-38, wygląda bardzo interesująco. Zawiera podstawowe informacje na temat Węgier i Węgrów (tradycyjna przyjaźń polsko-węgierska, pod przymusem w sojuszu z Hitlerem, pomoc dla polskich uchodźców w 1939, itd.), węgierskiego wojska (np. jak rozpoznać dane rodzaje broni), języka (akcent zawsze na pierwszą sylabę, parę podstawowych zwrotów – to tam pojawia się tytułowa oferta wymiany czołgu na wódkę) zestawione dla akowców.
Odczuwa się, że Węgrzy nie są traktowani jak okupanci ale jak potencjalni lub niemal sojusznicy. Dla mnie to kolejny przykład ilustrujący dość szczególne stosunki polsko-węgierskie w czasie drugiej wojny (pisałem o tym wcześniej tu i tu). Chciałoby się jakieś opracowanie na ten temat kiedyś przeczytać. Wydaje mi się, że te stosunki to dla Węgrów bodaj najjaśniejsza strona drugiej wojny.
Jeż Węgierski 
